"တနေ့တော့ ဂျပန်စစ်သားတယောက်က ကျောင်းသူတဦးကို ကျောင်းရှေ့မှာ
ဆွဲလားရမ်းလား လုပ်တယ်။ ကျောင်းသူလေးက ငိုယိုပြီး ဂျပန်စစ်သားကို တွန်းပစ်လိုက်တယ်။
နောက် ကျောင်းထဲကို ဝင်ပြေးတယ်။
ဂျပန်စစ်သားက နောက်က လိုက်လာတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ အရာတခုက အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဂျပန်စစ်သားရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ဗုန်းခနဲ လာမှန်တယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ ယောင်္ကျားစီး သားရေဖိနပ် တဖက်။ ဂျပန်စစ်သားကလည်း ဒေါပွပြီး ကျောင်းထဲဝင်မယ် လုပ်တယ်။ ကျောင်းသားတွေက ဝိုင်းလာတယ်။ ဟန်ပုံမရတော့ အဲဒီဂျပန် ပြန်ပြေးသွားတယ်"
စာရေးဆရာ ဆရာနတ်မှူး ၏ 'ဖိနပ်ပုံပြင်' ဝတ္ထုတိုထဲက ဇာတ်ရှိန်တက် အခန်းတခန်း ဖြစ်ပါသည်။
ဂျပန်ခေတ်က ကျောင်းတကျောင်းတွင် ကျောင်းသူကို ဝင်ဆွဲသည့် ဂျပန်စစ်သားကို ဖိနပ်တဖက်နှင့် ပေါက်လိုက်သော ဇာတ်လိုက် ကျောင်းသားလေးကြောင့် ဂျပန်ဗိုလ် အပါအဝင် ဂျစ်ကားနှင့် ချီတက်လာသော ဂျပန်အဖွဲ့ကို နှလုံးရည်ပြည့် တုံ့ပြန်ခဲ့သူက ဆရာကြီး ဦးရာဇတ် ဟု ဆိုပါသည်။
ဂျပန်ဗိုလ် နာကာတာ က ရှူးရှူးရှားရှားနှင့် ကျောင်းအုပ်ကြီး ရုံးခန်းထဲကို ဝင်သွားတယ်။ သူ့စစ်သားကို ဖိနပ်နဲ့ပေါက်တဲ့ ကျောင်းသားကို ထုတ်ပေးဖို့ စကားပြန်ကတဆင့် ကျောင်းအုပ်ကြီးကို ပြောပါတယ်။
''ဒီဖိနပ်ပေါက်တဲ့ကိစ္စဟာ မာစတာတို့ ဂျပန်စစ်သားရဲ့ မြန်မာကျောင်းသူလေး တဦးအပေါ် ရမ်းကားမှုကြောင့် ဖြစ်လာတာပါ''
ဘယ်လိုလူမျိုးမဆို၊ ကိုယ့်ရှေ့မှာတင် ကိုယ့်လူမျိုး ကျောင်းသူတဦးကို လူမျိုးခြားက စော်ကားတာ လက်ပိုက်ကြည့်နေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
ရမ်းကားလို့ ဖိနပ်နဲ့ပေါက်တာ။
ဆရာကြီး ဦးရာဇတ်၏ ပြတ်သားသော စကားတွေက ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းအပြင်ကို ထွက်လာပြီး ကျွန်တော်တို့ကို သွေးမြင့်ပေးလိုက်သကဲ့သို့ ရှိပါသည်။
ဇာတ်လမ်းထဲက သတ္တိခဲ မောင်ကျောင်းသားလေးရဲ့ ဖိနပ်ကိုလည်း ကျွန်တော် မြင်ယောင်မိလာသည်။
ဆရာကြီးက ဂျပန်စစ်ဗိုလ် ကျေနပ်အောင်
ညနေ ကျောင်းဆင်းလျှင် ဖိနပ်နှင့်ပေါက်သည့် ကျောင်းသားကို စောင့်ခေါ်ပါ ဟု ပြောပြီး ဖိနပ်တဖက်ထဲ စီးထားသည့် ကျောင်းသားသည် မာစတာ လိုချင်သည့် တရားခံပါပဲဟု ပြောပြီး နှစ်သိမ့်ထား၍ ညနေ ကျောင်းဆင်းသည့် အချိန်၌မူ ကျောင်းသူကျောင်းသား အားလုံး ခြေဗလာနှင့် ဆင်းလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့် မာစတာတို့သည် ... ... ... ❗❗❗
မာစတာကြီး ပထမတော့ ဒေါသ ငယ်ထိပ်တက်သွား၏။
နောက်တော့ ဆရာကြီး ဦးရာဇတ်၏ နှလုံးရည်ကို လေးစားလွန်း၍ လက်ဆွဲ နှုတ်ဆက် ပြန်သွားကြသည်။
ဇာတ်လမ်းကား မဆုံးသေး။
ဂျပန်စစ်သားကို ဖိနပ်နှင့်ပေါက်သည့် မောင်ကျောင်းသားနှင့် ဂျပန်ရမ်းကားမှုကို ကြုံရလေသည့် ကျောင်းသူလေးတို့ မေတ္တာမျှသွားကြပြီး သူတို့နှစ်ဦး၏ ဖူးစာရေးနတ် "ဖိနပ်ပြတ်" (ဂျပန်စစ်သားက ဓားနှင့်ခုတ်သွားသည်) ကို အမြဲ အမြတ်တနိုး သိမ်းထားဖို့ တိုင်ပင်ကြသည်။
သူတို့၏ သားဖြစ်သူက အဖေအမေတို့၏ သမိုင်းဝင် ဖိနပ်ပြတ်လေးကို မှန်ကောင်တာနှင့်ထည့်ပြီး ထိန်းသိမ်းထားသည်တဲ့။
တကယ်တော့ ဖိနပ်ကလေးဟာ ဖိနပ်လေး မဟုတ်တော့ဘူး။ ကျွန်တော်တို့လူမျိုးရဲ့ "ရဲဝံ့မှု ၊ မဟုတ်မခံမှု ၊ ဉာဏ်အမြော်အမြင်ကြီးမှု တို့ရဲ့ သင်္ကေတ" အဖြစ် ... ...
Crd. U Maung
No comments:
Post a Comment